Choroba Parkinsona

Choroba Parkinsona jest zwyrodnieniem struktur mózgowych, których przyczyna nie jest znana. Objawia się drżeniem spoczynkowym kończyn, zaburzeniem postawy i chodu, spowolnieniem ruchowym, sztywnością mięśni. Choroba Parkinsona występuje najczęściej u osób po 65 roku życia.

Objawy choroby Parkinsona

Do głównych objawów choroby Parkinsona zalicza się tzw. bradykinezję (spowolnienie ruchowe). Chory ma problem z rozpoczęciem ruchu, z jego przyspieszeniem. Czynności codzienne wykonuje w wolniejszym tempie. Kolejnym skutek choroby stanowi drżenie spoczynkowe. W momencie, gdy chory nie wykonuje żadnej czynności, zaobserwować można drżenie ręki lub nogi. Sztywność mięśniowa również jest objawem tej choroby. Obejmuje ona kończyny, ale może dotyczyć także mięśni szyi i tułowia czy mięśni twarzy. Sztywności mięśniowej może towarzyszyć także silny ból. Kolejnym objawem jest niestabilność postawy charakteryzująca się problemem z utrzymaniem równowagi, niestabilnością. Oprócz objawów neurologicznych, wyróżnić można także pozaruchowe objawy choroby, tj. neuropsychiatryczne, depresja, apatia, lęk, otępienie.

Rozpoznanie choroby Parkinsona

Osoby z podejrzeniem występowania choroby Parkinsona kierowane są na badania neuroobrazowe, tj. tomografia komputerowa czy rezonans magnetyczny. Badanie to wykonuje się w celu wykluczenia innych jednostek chorobowych, innych od Parkinsona. Rozpoznanie ma charakter kliniczny, a więc opiera się na obserwacji, wywiadzie i badaniu pacjenta.

Przebieg choroby Parkinsona

Chorobę Parkinsona podzielić można na cztery okresy. Pierwszy i drugi – okres wczesny przedruchowy i okres ruchowy wczesny – charakteryzuje się leczeniem dopaminergicznymi lekami i trwa około 5 lat. Z biegiem czasu ubytek komórek nerwowych postępuje zaczynając okres zaawansowany. Odpowiedź w tym okresie na leki jest obecna, natomiast dochodzi do przerwy w ich działaniu. Chory ma problem z zaburzeniem równowagi i poruszaniem się. Czwartym okresem choroby jest okres skrajnie nasilonych objawów. Wówczas chory większość czasu spędza na wózku inwalidzkim lub w łóżku.

Leczenie choroby Parkinsona

Leczenie choroby Parkinsona składa się z postępowania farmakologicznego, chirurgicznego i usprawniającego (rehabilitacji). Każdy okres choroby ma swoją specyfikę. Leczenie farmakologiczne to leczenie podstawowe. Leczenie chirurgiczne rozważa się w przypadkach zaawansowanych, zaś rehabilitację powinno prowadzić się przez cały okres choroby. Leczenie objawowe zmniejsza nasilenie choroby, sztywności, poprawia sprawność chorego, zmienia przebieg choroby, pozwalając uniknąć poważnych konsekwencji, jak upadki czy unieruchomienie na wózku i łóżku.

Rehabilitacja w chorobie Parkinsona

Rehabilitację w chorobie Parkinsona należy rozpocząć już od początku leczenia. Chory powinien mieć jak najwięcej ruchu, który poprawi sprawność ruchową, zmniejszy sztywność i ból. Warto więc rozpocząć kinezyterapię. Ćwiczenia należy dostosować do stopnia zaawansowania choroby, możliwości pacjenta oraz warto wziąć pod uwagę inne schorzenia towarzyszące choremu.