Przypadek pacjenta – Paluch koślawy

Nabyta deformacja stopy, której rezultatem jest postępujące boczne odchylenie pierwszego palca stopy w stawie śródstopowo-paliczkowym potocznie nazywana jest haluksem (łac. hallux valgus). Towarzyszącym elementem wady jest skręcenie wzdłóż osi długiej palucha, co prowadzi do nadmiernego wybrzuszania po przyśrodkowej stronie stopy.

To właśnie  tam powstaje zapalenie – rodzaj torebki wypełnionej płynem – przyczyna dyskomfortu objawiająca się uczuciem pieczenia, nasilającym się bólem.

Etiologia haluksa

Skąd więc właściwie bierze się haluks? Przyczyn może być wiele. Paluch koślawy występować może na skutek schorzeń systemowych, tj.: reumatoidalne zapalenie stawów, zaburzenie bilansu mięśniowego na skutek uszkodzeń układu nerwowego, wiotkość więzadłowo-torebkowa, skrócenie ścięgna Achillesa, noszenie nieprawidłowego obuwia, podłoże genetyczne. Haluks nie występuje samoistnie. Towarzyszyć moga mu również inne schorzenia, tj. młoteczkowate palce czyli deformacja na skutek której kolejne palce przodostopia nachodza na siebie, płaskostopie poprzeczne, koślawość tyłostopia, przykurczu i zwapnienia ścięgna Achillesa, niestabilność stawu skokowego, a nawet dna moczanowa.

Objawy – jak rozpoznać palucha koślawego?

Do głównych objawów wskazujących na powstawanie haluksa zaliczyć można ostry ból okolicy stawu śródstopno-paliczkowego palucha, widoczne deformacje w jego ustawieniu, trudności w poruszaniu się.

Przypadek pacjenta

Pacjentka lat 23 z powodu silnego bólu okolic stawu śródstopno-paliczkowego towarzyszącemu jej przez ostatnie pół roku została skierowana przez lekarza POZ do pracowni rentgenowskiej w celu wykonania prześwietlenia RTG stopy lewej. Z badaniem i już konkretnie postawioną diagnozą: koślawość palucha stopy lewej, zwapnienie na ścięgnie Achillesa oraz płaskostopie poprzeczne, udała się do ortopedy na dalsze konsultacje lekarskie. Po wykonaniu dodatkowego badania USG, diagnoza została potwierdzona. Zaproponowane dalsze leczenie opierało się na wykonaniu zabiegu chirurgicznego metodą – Silver/Chevron. Zabieg ten polega na korekcji palucha głównie na tkankach miękkich poprzez odpowiednie napięcie torebki stawowej. W tej metodzie kość sródstopia zostaje przecięta wykonując dwa cięcia w okolicach głowy I kości śródstopia. Nastepnie przesuwane zostają i ustabilizwane odłamy względem siebie, po uzyskaniu prawidłowego ustawienia. Wykonuje się kontrolne RTG i stabilizuje śrubą.

Przebieg leczenia szpitalnego

Po otrzymaniu skierowania na zabieg operacyjny, pacjentka skierowana została do recepcji wybranej placówki, gdzie ustalany został termin operacji (czas oczekiwania na NFZ do roku). Pacjentka zgłosiła się do szpitala dzień przed operacją. Wóczas wykonane zostały niezbędne badania oraz przeprowadzono rozmowę z ansestezjologiem, który poinformował o możliwościach znieczulenia: ogólnego bądź miejscowego. Pobyt w szpitalu trwał 4  dni. Po wykonaniu zabiegu pacjentka była w stanie za pomocą kul i specjalistycznego obuwia ortopedycznego poruszać się. Utrzymywane było intensywne leczenie przeciwbólowe. Po 14 dniach od daty wykonania zabiegu, pacjentka udała się na ściągnięcie szwów. Po miesiącu, wykonano kolejne zdjęcie RTG i ortopeda dobrał odpowiednie dalsze leczenie rehabilitacyjne. Czas noszenia specjalistycznego obuwia ortopedycznego wynosił 6 tygodni.

Leczenie rehabilitacyjne

Leczenie rehabilitacyjne dobierane jest indywidulanie. Po zabiegu usunięcia halluksa stosuje się: pole magnetyczne niskiej częstotliwości (magnetronik), laseroterapię, terapia ultradźwiękowa, terapia manulana i ćwiczenia ogólnousprawniajace stopy.

Magnetronik – biostymulacja polem magnetycznym powoduje poprawę ukrwienia. Podczas terapii dochodzi do pobudzenia procesów regenracyjnych na poziomie komórkowym. Działanie terapeutyczne: przeciwbólowe, przyspiesza procesy regenarycjne, poprawia odżywianie taknek, poprawia krążenie obwodowe.

Laseroterapia – biostymulacja laserowa, wykorzystująca bezpośrednie działanie promieniowania laserowego na procesy tkankowe, nie powodując ich uszkodzenie. Działanie terapeutyczne: przeciwbólowe, przeciwzapalne, regeneracja nerwów i gojenie się ran, poprawa ukrwienia i odżywiania tkanek.

Terapia ultradźwiękowa – drgania mechaniczne. podczas zabiegu w tkankach powstaje efekt mikromasażu. Działanie terapeutyczne: przeciwbólowe, przeciwzapalne, przyspieczenie przeływu limfy w naczyniach limfatycznych i zwiększenie procesu wchłaniania, przyśpieszenie gojenia się ran, zwiększenie rozciągliwości tkanki łącznej w bliznach.

Terapia manualna – mobilizacja blizny pooperacyjnej. Masaż tkanek miękkich zwiąanych z blizną. Działanie terapeutyczne: wygładzanie blizny, zapobieganie sklejaniu się i przerastaniu tkanek.

Rehabilitacja odbywa się 2-3 razy w tygodniu i jest niezbędna do całkowitego powrotu do zdrowia!